Daar zit je dan. In een vijfsterrenhotel in Manila met de balkondeur open en uitzicht op het zwembad. De warme wind die naar binnen waait maakt de kamer een beetje klam. Het is zo vochtig buiten, ik denk dat het straks keihard gaat regenen. Toch maar weer de deur dicht en die koude airco aan? Buiten hoor ik mensen plezier maken in het zwembad, maar ik ben te gestrest om ze te joinen. Misschien kan ik namelijk niet terugvliegen naar Amsterdam vandaag. Hier schijnt de zon (nog!), maar in Hong Kong raast tyfoon Haima richting de stad. En omdat ik (als het even kan) het liefst een stop-over maak in Hong Kong als ik naar Azië vlieg betekent dit dat ik met Cathay Pacific ook via Hong Kong terug vlieg naar Amsterdam. Althans… als die bloody tyfoon geen roet in het eten zou gooien. Mijn vlucht gaat over zes uur al en omdat het er naar uit ziet dat alle vluchten gecanceld gaan worden rondom Hong Kong is team Cathay aan het kijken naar een alternatieve vliegroute. Hulde! Ik ben nu twee weken op reis en hoe fijn het ook is om te reizen, als je ready bent om naar huis te gaan dan ben je gewoon ready to go. Terug naar mijn schatje! Dat ik kaartjes heb om met mijn broer en aanhang (bday cadeautje nog!) naar DGTL te gaan tijdens Amsterdam Dance Event maakt ook dat ik écht niet nog een weekend mijn fijne Amsterdam wil missen. Alhoewel twee extra nachten in het Sofitel Manila (en dan lekker eten bij Spiral) echt geen straf was geweest, heb ik ook wel weer zin om thuis te zijn. Met eigen ogen te zien of de blaadjes aan de bomen écht zo rood zijn gekleurd als de foto’s op mijn Instagram en Facebook wall laten zien. Diep van binnen verheug ik me na dit klamme weer stiekem op mijn nieuwe herfstgarderobe als ik straks thuis ben. Is het gek dat ik soms best zin kan hebben in de winter? Ik vind het echt een feestje dat we in Nederland vier seizoenen hebben. Doet iets met de sfeer van een land vind ik. Er komt lawaai van buiten. Het regent. En niet zomaar, maar keihard. Hello regenseizoen in de Filipijnen! Ineens vind ik het een stuk minder erg dat ik niet bij de pool zit.
Connecting flight missen in DOHA?
Het verlossende woord: de lieve ladies van Cathay Pacific hebben een alternatieve route gevonden. Via DOHA naar Amsterdam. Met een uur de tijd voor de overstap. Klinkt spannend… maar is schijnbaar doable. We gaan het zien! Afgelopen week was ik in de Filipijnen voor een travel blog event en een persreis. En terwijl ik in het zuiden op een prachtig bounty eiland zat werd het Noorden helemaal platgelegd door de tyfoon. Vreselijk, en ik voel me ook wel een beetje schuldig dat op zo’n moment het leven elders in het land gewoon doorgaat. Wat een contrast als je dan ’s avonds naar CNN kijkt en je beelden ziet van weggevaagde dorpen en ik al multitaskend foto’s van het snorkelen aan het uitzoeken ben. Heb je zelf trouwens een blog dan kan ik je echt aanraden om regelmatig naar blogevents te gaan om je kennis te verbreden en anderen te spreken. Het geeft mij altijd nieuwe inzichten en het is een goed excuus om meer te reizen. Volgend jaar ben ik bijvoorbeeld van plan om naar SXSW festival te gaan in Austin waar ik ooit heb gestudeerd. Nu al zin in!
En als er morgen een techniek bestaat waardoor ik een perfect lijf kan krijgen zonder ook maar één millimeter te hoeven bewegen dan zou ik er direct voor tekenen.
Gezond eten en sporten op reis
Een van de lastigste dingen aan veel reizen is toch wel het eten. De eerste paar dagen en de heenvlucht is geen probleem. Dan neem ik eigen eten en clean bars mee voor de jetlag trek. Maar zeker als je veel op persreizen meegaat is het eten wat de pot schaft. Een soort table d’hôte, maar dan van het kaliber buffet. Dat daar doorgaans 40% gefrituurd eten tussen zit in Aziatische landen maakt het ook niet echt makkelijk om gezond te eten. Na bijna twee maanden on the road te zijn en niet te sporten begint het me wel een beetje te irriteren dat ik niet gewoon mijn eigen eten kan kiezen van een menukaart. Ik snak naar een poké bowl en ander eten waarvan ik niet het gevoel krijg dat ik direct tien kilo aankom als ik mijn bord leeg eet. Mijn dietry wensen dat ik geen gefrituurd eten eet worden zelden tot nooit nagekomen. Blijkbaar moeten het op zijn minst gefrituurde pinda’s of gluten zijn want anders tellen dieetwensen niet, lol. Die dagelijkse workout die ik me had voorgenomen met de Fitness Buddy app is er ook niet echt van gekomen. Eigen schuld dikke bult dus dat dat nieuwe broekje van de Zara met luipaardprint dat twee maanden geleden nog perfect paste nu nét te strak zit. En ik was zo goed bezig! Ruggengraat van een naaktslak helaas als het om sporten gaat tijdens het reizen. Eerlijk? Ik sport niet voor mijn lol. En als er morgen een techniek bestaat waardoor ik een perfect lijf kan krijgen zonder ook maar één seconde in de sportschool door te brengen dan zou ik er nu voor tekenen. Als ik terug ben móet ik echt gezond eten. Ik stuur direct een boodschappenlijstje door naar mijn lover met daarop: kwark, havervlokken, quinoa (zwart en wit), broccoli, gestoomde makreel, kipfilet in blokjes, rijstwafels en bio humus. Dat verlaagt het risico om door de jetlag het eerste het beste dat in de koelkast staat op te vreten als ik thuiskom uit Manila weer met 50%. Of misschien 60, als ik niet te moe ben van de lange vlucht.
Maar… met de travel guide die ik straks voor je ga maken hoef je echt geen K** tijd te hebben in Manila zoals je vaak van anderen hoort.
Even over Manila, je weet wel die grote gore stad
Ik heb het niet snel. Een cultuurshock als ik ergens aankom. Maar met Manila was het zeker niet liefde op het eerste gezicht. Dat ik hier een week geleden aankwam in de regen en dat het verkeer daardoor helemaal vast stond waardoor het twee uur duurde voordat ik bij mijn hotel was hielp niet echt. Als dan de chauffeur vervolgens zegt dat ik als het donker is écht niet alleen over straat moet gaan in ‘deze wijk’ al helemaal niet. Dat ik net vier dagen in het super georganiseerde en schone Hong Kong ben geweest met mijn lieve vriendin Johanna al evenmin. Gelukkig is het Henry Hotel waar ik logeer echt een aanrader en als ik even later aan een ijskoude ‘Mig light’ op de veranda zit laat ik de indrukken van de stad nog eens op mij inwerken.
Even denk ik: waarom was ik ook alweer in mijn eentje naar Manila gegaan? En direct daarna denk ik dat ik me niet moet laten bang maken door alle vooroordelen over deze stad. Ik bedoel… Johannesburg vindt iedereen ook vies en stom en ik vind dat een te gekke stad. Nu een week later ken ik Manila veel beter. En ja, het is nog steeds een gore stad en ik zou niemand aanraden hier voor je lol een week te gaan zitten als er op slechts 1,5 uur vliegen de mooiste eilanden zijn die je ooit hebt gezien. Maar… met de travel guide die ik straks voor je ga maken hoef je echt geen waardeloze tijd te hebben in Manila zoals je vaak van anderen hoort. Echt, ze zijn er… de hotspots. Ze zitten alleen wat beter verstopt en dus moet je precies weten waar ze zitten en je daar vervolgens door je Über driver laten droppen. Easy peasy. Dat neemt niet weg dat Manila van alle steden die ik in Azië heb gezien zeker niet in mijn top-3 staat. De Filipijnen an sich daarentegen…. WOW! De mensen zijn zo ontzettend aardig, spreken super goed Engels, zijn vrolijk en behulpzaam en ontzettend servicegericht. Net zo mooi als de mensen zijn natuurlijk de eilanden. De laatste keer dat ik zulke mooie stranden en zulk helder water zag was jaren geleden op Zanzibar.
Als ik even later aan het snorkelen ben boven gigantische clams in kristalhelder water ben ik de drukte van Manila helemaal vergeten.
Eilandhoppen en onderwaterfoto’s ontrafeld…
Ok, ok, er gebeurt ‘een hoop’ in de Filipijnen op het moment. Maar ik heb me geen moment onveilig gevoeld en MY-OH-MY wat is het er mooi. Als ik nu een ticket naar een bestemming mag kiezen voor mijn ‘winter-dip-trip’ in januari dan is het Amsterdam-Manila-Boracay. Jaja, I know… Palawan heeft de ALLERmooiste eilanden als je alle enthousiaste Filipijnen-gangers moet geloven, maar het iets bekendere Boracay met de goede en vernieuwende foodscene (heb niet weer zin in twee weken vooral fried food) en de bizar mooie hotels lijkt me een perfect startpunt voor een volgende reis. Om daarna ook vooral nog naar Bohol en El Nido (op Palawan) te gaan. DREAM, DREAM. De laatste dagen in de Filipijnen ben ik op persreis geweest in de regio Davao. Niet de streek met de allerbeste reputatie en dat is jammer want er zijn zeker plekken die de moeite waard zijn. Ga net als ik logeren in het mooie Pearl Farm Beach Resort en het zal je aan niets ontbreken. OMG, het villaatje waar ik logeer staat op palen boven het water. CHECK, het logeren in een overwater villa kan ook weer van de bucket list af. Als ik even later aan het snorkelen ben boven gigantische clams in kristalhelder water ben ik de drukte van Manila helemaal vergeten. Zo mooi! Ik denk direct: hier moet ik naar terug met mijn lover. Al was het alleen maar omdat ik niet steeds wil vragen of iemand foto’s wil maken (die natuurlijk in badpak zo’n tien keer opnieuw moeten voor het beste resultaat). Nu heb ik bijna alleen maar selfies van dit paradijsje. MÊH! Weet je trouwens hoe ze die mooie foto’s maken die zo half in het water en half boven het water zijn? Met een speciale halve dome voor je go pro. Moet ik ook hebben (dit is de gadget die ik bedoel)! Het eten bij het Pearl Farm Beach Resort is trouwens heerlijk. Iedere dag verse vis en kip van de grill. Ik krijg een sprankje hoop dat het Filipijnse eten echt nog niet zo slecht is (voor je lichaam dan, want de smaak is sowieso heerlijk!).
Ik hoop dat ze in dat geval free flow van champagne hebben in de business lounge! Dat zou de pijn wat verzachten ;-).
All right… time to go now! Als het goed is hang ik over 24 uur weer thuis op de bank met een Netflixje op en sta ik morgenavond op de NDSM-werf mijn jetlag weg te dansen tijdens ADE. Voor de zekerheid stuur ik nog snel de tickets door naar mijn lief zodat zij in ieder geval wél een leuke avond kunnen hebben als blijkt dat ik de nacht op het vliegveld door moet brengen mocht het mis gaan met de overstap. Ik hoop dat ze in dat geval free flow van champagne hebben in de business lounge! Dat zou de pijn wat verzachten ;-).
PS: vind je het leuk meer van mijn persoonlijke wekelijkse avonturen te lezen? Laat het weten in een comment, want het is laaaaaaaang geleden dat ik dat voor het laatst deed.
En… vond je het leuk? Dan moet je zeker mijn persoonlijke travel guide Wanderlust lezen. Daarin leer je mij nog veel beter kennen namelijk.
Ik moet er nu snel vandoor, tot in Amsterdam!
LIEFS,
ANNE
